خیلی از ماها موقع تحویل سال دنبال این هستیم که با ساختن یک برنامه ریزی روزانه نوشتن، نوشته‌های پراکنده‌‌مان را سروسامان بدهیم.

اما چطور باید این کار را کرد؟ از کجا معلوم که دوباره ذوق و شوق نوشتن را بعد از ماه اول سال از دست ندهیم و در همان سراشیبی سال قبل نیفتیم؟
تو این مطلب درباره‌ی برنامه ریزی روزانه نوشتن و حفظ روال منظم آن صحبت می‌کنیم.

برنامه ریزی روزانه نوشتن؛ یک رویا یا هدف؟

اول از همه باید بدانیم که نوشتن یک مسیر است که باید به طور متوالی طی شود. چیزی که مثل یادگیری یک زبان جدید یا مطالعه‌ی یک کتاب نیازمند وقت گذاشتن روزانه و تکرار است.
یعنی شما باید برای عملی کردن برنامه ریزی روزانه نوشتن هر روز یا حداقل سه روز در هفته برای آن وقت بگذارید. برای این کار بهتر است که یک برنامه جذاب و منطقی داشته باشید. قرار نیست شما روزی سیصد صفحه بنویسید!
در ادامه می‌گویم که چطور این یک برنامه‌ی ساده اما کاربردی برای خودتان آماده کنید. مهم این است که بدانید اصلاً نباید به خودتان فشار بیاورید یا حسی شبیه به اجبار را موقع نوشتن تجربه کنید!

برای نویسنده شدن آماده شوید!

یک دفتر یا سررسید نو بردارید. چرا نو؟ چون این دفتر یا سررسید مخصوص نوشتن نباید تداعی قبلی برایتان داشته باشد و قرار است مثل تمام چیزهای تازه حال ما را جا بیاورد و به انجام کار جدید ترغیبمان کند.
اگر دوست ندارید در برنامه ریزی روزانه نوشتن محدود شوید، قطعاً یک دفتر ساده‌ی نو انتخاب بهتری‌ست تا یک سررسید. اما اگر می‌خواهید که دقیقاً نوشتن روزانه یا ژورنال‌ نویسی را تجربه کنید، سررسید گزینه‌ی مناسب شماست.
سعی کنید برای هر روز یا هر چند روز خودتان یک تمرین نویسندگی طراحی کنید. داشتن تمرین یکی از اجزای مهم برنامه ریزی روزانه نوشتن است. وگرنه باید همین‌جوری مقابل صفحه‌ی سفید بنشینید و درانتها هم هیچ اتفاقی نیفتد. این‌جوری‌ست که بعدتر می‌گویید نوشتن روزانه برای من کاربرد ندارد. درواقع این‌طور نوشتن هیچ‌وقت نتیجه نمی‌دهد. بلکه نوشتن روزانه براساس تمرین نویسندگی‌ ست که شما را به جایی می‌رساند.
دراصل رویکرد نوشتن بداهه در اول مسیر نویسندگی چندان کارآمد نیست. چون ذهن شما برای نوشتن تربیت نشده که حالا خیلی سریع وارد لحظه‌ی خلاقانه‌ی نوشتن بشود و چیزی روی صفحه‌ی سفید بیاورد.
پس بهترین کار داشتن یک‌سری تمرین نویسندگی است تا موظف شوید که براساس آن‌ها بنویسید و پیش بروید. مهم‌ترین چیز این است که بدانیم این تمرین‌ها را چطور پیدا کنیم یا بسازیم.

چه تمرین‌هایی برای نوشتن روزانه کاربرد دارند؟

تمرین‌ها می‌توانند ساده یا سخت باشند. از تمرینات دم دستی تا تمرینات حرفه‌ای. مهم این است که ذهنتان گرم نوشتن شود. شبیه به ورزشکاری که قبل از شروع، بدنش را گرم می‌کند.
این تمرین های نویسندگی‌ که در ادامه برایتان می‌آورم، می‌توانند در سطح مقدماتی موقع طراحی برنامه ریزی روزانه نوشتن به شما کمک کنند.

چند تمرین نویسندگی ساده و مقدماتی

۱. بازتعریف داستان فیلمی که تازه دیده‌اید یا داستان و رمانی که تازه خوانده‌اید.
۲. از پنجره به بیرون نگاه کنید، آنچه را که می‌بینید، روایت کنید.
۳. یک صحنه‌ی جالب از اتفاقات روزتان را بنویسید.
۴. یک دیالوگ از هر کس یا هر جا که می‌شنوید، بگیرید و با آن چیزی بنویسید.
۵. از حس خودتان در شروع یک مسیر تازه بنویسید: یک کار تازه، یک روز نو، یک تجربه و… .
۶. به این فکر کنید که کدام یک از عناصر موجود در طبیعت را دوست دارید و چند سطری درباره‌ی چرایی این انتخاب بنویسید.
تا دلتان بخواهد می‌توانید از این مدل‌های متنوع تمرین نویسندگی هدف‌مند برای برنامه ریزی روزانه نوشتن خودتان استفاده کنید. چون هر کدام از آن‌ها روی یک بخشی از نوشتن شما تاثیر می‌گذارند. اگر هم درگیر مشکلات نوشتن هستید، می‌توانید از این مطلب برای رفع کردنشان کمک بگیرید: «مشکلات نویسندگان نوقلم».

چگونه از برنامه ریزی روزانه نوشتن نتیجه بگیریم؟

برای نتیجه گرفتن از این رویه، باید روال منظم انجام تمرین نویسندگی را حفظ کنید. نکته‌ی دیگر این که حتماً در پایان هر هفته، هر ماه و هر چند ماه، تمرینات قبلی خودتان را بخوانید. این بازنگری‌ها کمک می‌کند تا شما سیر پیشرفت شخصی‌تان را در مسیر نویسندگی ببینید.
علاوه بر آن گاهی همین تمرین نویسندگی قدیمی، می‌تواند تمرین روزتان شود. این که آنچه که قبل‌تر نوشته بودید، با بیان و نگاهی جدید روایت کنید. این‌طوری می‌توانید شاهد تغییر نگاه، واژگان و جنس روایت خود باشید.

و دیگر…؟

اگر می‌خواهید یک برنامه ریزی روزانه نوشتن حرفه‌ای داشته باشید، باید تمرین نویسندگی روزانه را جدی بگیریدو برایش وقت بگذارید.در غیر این صورت هیچ تمرین نویسندگی خاصی نمی‌تواند شما را به جلو ببرد و تغییری در مسیر نویسندگی خودتان نخواهید دید.
نویسا همراه شماست!


نویسا

به قول شاهرخ مسکوب عزیز عزیزم: من تا آنجا که بتوانم با کوله‌بار رویا در راه‌های واقعیت قدم می‌زنم تا بتوان این جاده‌ی ناهموار را اندکی پیمود، تا رنجِ راه کمتر شود.

4 دیدگاه

زینب قهرمانی · ۱۴۰۲-۰۱-۰۹ در ۳:۱۳ ب٫ظ

من خیلی وقت نمی‌کنم به نوشته‌های قبلی‌ام سر بزنم. ولی اون روز به گاه شمار سال قبلم تو همین روزا نگاه کردم. جالب بود برام.
پس برا من علاوه بر نوشتن جدی روزانه، بازبینی نوشته‌های قبلی و اصلاحشون باید در کنار نوشتن مطرح باشه

    نویسا · ۱۴۰۲-۰۱-۱۲ در ۶:۲۷ ق٫ظ

    معمولاً به خاطرات نه. یعنی خاطرات خیلی تاریخ انقضا دارن و بازبینی‌شون فقط کمک می‌کنن تا نوع نگرش و احساساتمون رو تو دوره‌های مختلف درک کنیم. اما نوشته‌های روزانه‌ی تمرینی نیاز به بازنگری دارن تا بتونیم روند پیشرفت خودمون رو رصد کنیم.

زینب قهرمانی · ۱۴۰۲-۰۱-۰۹ در ۳:۲۳ ب٫ظ

داشتم قبل از بستن صفحه‌تون تو بوک مارکها ذخیره می‌کردم که متوجه اسم قشنگ وبلاگتون شدم مسافر مسیر نوشتن
تو دوره وبلاگ نویسی دوستانی داشتم که مسافر بودند ولی تا به حال مسافر مسیر نوشتن گمونم دوستی نداشتم. سفرت به خیر اما به ستاره ‌ها و باران برسان سلام ما را .

ببخشید خیلی پرت نوشتم .

    نویسا · ۱۴۰۲-۰۱-۱۲ در ۶:۲۸ ق٫ظ

    ما مسافران سفری هستیم که قرار نیست هیچ‌وقت تموم شه. چون حتی اگه ما هم نباشیم، نوشته‌هامون باز دارن یه سفری رو شکل می‌دن…

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

error: Content is protected !!