اکثر اوقات یکی از بزرگ‌ترین مشکلات نویسندگان نوقلم این است که نمی‌توانند آن چه که در ذهن دارند، بنویسند. یا این که مدام فکر می‌کنند که کارشان آن طور که باید درنیامده.
در اصل آن‌ها‌ ایده و ذهن درخشانی دارند اما در نوشتن خوب از پس پیاده‌سازی آن برنمی‌آیند. دلیل این مشکل چیست؟ با نویسا همراه باشید تا برایتان بگویم که ماجرا از چه قرار است.

در باب نویسنده نشدن

اول از همه باید از خود بپرسید که چرا می‌نویسید. از مشکلات نویسندگان نوقلم این است که نمی‌دانند چرا بین این همه کار یا تفریح نوشتن را انتخاب کرده‌اند؟ از نوشتن چه می‌خواهند؟
اگر جواب این سؤالات را بدانید، قطعاً می‌توانید به نقطه‌ی بهتری در مسیر نوشتن برسید اما اگر از جواب دادن به این سؤالات طفره بروید و نخواهید بدانید که رابطه‌ی شما و نوشتن دقیقاً از کدام نوع است، باز هم درجا خواهید زد.

نوشتن؛ تفریح یا کار
مورد بعدی که باید تکلیف خودتان را با آن مشخص کنید، کار یا تفریح بودن نوشتن برای شماست. اگر نوشتن برای شما یک تفریح باشد، خب طبیعی است که دچار انواع و اقسام مشکلات نویسندگان نوقلم بشوید و اتفاق جدی در مسیر نوشتن برای شما نیفتد.
اما اگر نوشتن برایتان کار باشد، باید بدانید که نیاز است برای آن وقت بگذارید، هزینه بدهید و صبر داشته باشید تا به ثمر برسد. البته باید بدانید که این کار قرار نیست شما را عذاب بدهد یا رنجی به رنج‌های زندگی‌تان اضافه کند. بلکه نوشتن می‌تواند به مثابه‌ درمان هم عمل کند. چیزی مثل مقوله نوشتار درمانی یا درمان با نوشتن.

پس ما داریم با نوشتن نه تنها به خودمان بلکه به دیگران هم کمک می‌کنیم. نویسندگی هم مثل هر مسیر دیگری، سختی‌های خودش را دارد. منظورم این‌جا از کار، یعنی دغدغه‌ی اصلی زندگی شما، نه چیزی که فقط برایتان پول یا جایگاه به ارمغان بیاورد یا تبدیل به یک عادت روزمره شود.
تکلیف را همین جا یک سره کنید و بدون انتخاب یکی از این دو حالت، خواندن این متن را ادامه ندهید. چون نوع رابطه‌ی شما با نویسندگی اگر کاری باشد، مختصات زندگی‌تان عوض می‌شود اما اگر تفریحی باشد، الزامی برای دست و پا زدن اضافه نخواهید داشت.

نیازی نیست برای تفریح، زمان زیادی هزینه کنید. همین که در لحظه باشید کافی است. آدم‌ها برای تفریحاتش هزینه‌ای موقت می‌دهند و کیفش را می‌برند. نوشتن‌های آنی هم از این دست است. مثل کپشن‌ها یا متن‌های اینستاگرامی که برای لحظه‌ای عطش خوانده شدن یا دیده شدن یا بازخورد گرفتن را برطرف می‌کنند.

اما واقعاً این متن‌ها چقدر ارزش ادبی دارند یا ماندگار هستند؟ اکثر این نوشته‌ها تاریخ انقضا دارند و بعد از دوره‌ای کنار گذاشته می‌شوند.

حالا که دارید عمیق‌تر به این مسئله نگاه می‌کنید، زمان خوبی برای تصمیم‌گیری است.

از مهم‌ترین مشکلات نویسندگان نوقلم
ما معمولاً برای شروع کار‌هایمان یا ادامه دادنشان خودمان را مقید به انواع و اقسام هدف‌ها می‌کنیم اما در مورد نوشتن چه؟ آیا برای خودتان هدفی تعریف کرده‌اید؟
اغب اوقات هدف‌هایی که نویسندگان نوقلم برای خودشان تعریف می‌کنند، چیزی است شبیه به نوشتن رمان یا یک نویسنده‌ی معروف، شدن. راستش را بخواهید باید این نوع هدف‌گذاری را رها کنید.
این مدل هدف‌گذاری‌ها باعث می‌شود که نوشتن برای شما یک ابزار به حساب بیاید. ابزاری که قرار است شما را به آن فایده نهایی، خواه چاپ رمان، خواه نویسنده معروف شدن برساند. اما در قدم نخست شما باید نوشتن را برای خود نوشتن انجام بدهید و هدفتان فقط همین باشد!

رابطه‌ی شما با نوشتن هرگز نباید در فایده معنا شود. این فایده‌محوری یا سودگرایی باعث می‌شود که با کلمات طور دیگری برخورد داشته باشید و جهان داستان برایتان بدل به جهان دیگری شود.
شاید فکر کنید که با مسأله‌ی سختی مواجه شدید اما قضیه ساده‌تر از این حرف‌هاست. حرف اصلی نویسا این است که پشت تمام ذهنیتتان از نوشتن و تلاش‌هایتان بگذارید خودِ «نوشتن‌» ایستاده باشد.
یعنی اگر می‌نویسید، برای ذات خود نوشتن این کار را بکنید.
اگر تمرین می‌کنید، برای نوشتنِ نوشتن تمرین کنید.
وقتی شما آن هدف‌های دور و گاهی عبث را از نوشتن دور می‌کنید، خود عمل نوشتن به تنهایی اتفاق می‌افتد و آن وقت است که نتیجه‌ی بهتری می‌گیرید. فقط کافی است که این نوع هدف‌گذاری را تا یک ماه تکرار کنید.
ته ذهنتان را از نویسنده شدن و معروف بودن دور کنید و در عوض فقط به نوشتن و نوشتن و نوشتن فکر کنید. همین!

چند راهکار برای نوشتن به خاطر خودِ نوشتن
– هر روز بنویسید؛ حتی شده چند سطر.
– موقع تمرین کردن، به نتیجه‌ی آن فکر نکنید، خودتان را به تمرین بسپارید.
– گاهی اوقات فقط درباره‌ی چیز‌های دم دستی بنویسید، لازم نیست کار خاصی بکنید.
– خودتان را شر ح بدهید، این مدل تمرین‌ها شما را از شر هدف‌های عجیب و غریب دور نگه می‌دارد.
– موقع نوشتن به چیزی جز جملات و تمرینی که دارید فکر نکنید.
توقع‌ها را دور بریزید، به این فکر کنید که تا‌ یک سال آینده فقط قرار است که با نوشتن عشق بازی کنید.
با این رویکرد جدید شما می‌توانید نوشتن خودتان را عوض کنید. نوشتن را به خاطر خودش انجام بدهید. حتی شده گاهی از منتشر کردن آن دست بردارید و بگذارید کلمات و جملاتتان در دفتر یا کامپیوتر باقی بماند.

جمع‌بندی
چرا نویسنده نمی‌شوم؟ جواب این محوری‌ترین مشکلات نویسندگان نوقلم یک جمله‌ی ساده است؛ چون از نوشتن توقعات عجیب و غریب دارید و نوشتن برایتان بدل به یک ابزار شده!

بیایید و برای یک بار هم که شده به خود نوشتن دل بدهید و برای خود نوشتن بنویسید. در این صورت است که شما می‌توانید نتیجه بهتری بگیرید و ببینید که دارید می‌نویسید و نویسنده شده‌اید بدون این که خودتان را بابت آن اذیت کرده باشید.

خیالتان راحت باشد که نویسا در مسیر نوشتن همراه شماست. حالا که این مطلب را خوانده‌اید، صادقانه بگویید که تا قبل از این برای خود نوشتن می‌نوشتید یا به خاطر چیزهای دیگر؟


نویسا

به قول شاهرخ مسکوب عزیز عزیزم: من تا آنجا که بتوانم با کوله‌بار رویا در راه‌های واقعیت قدم می‌زنم تا بتوان این جاده‌ی ناهموار را اندکی پیمود، تا رنجِ راه کمتر شود.

0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

error: Content is protected !!